Gdy system finansowy zacznie upadać

O upadku systemu finansowego opartego na długu, słyszymy od kilku lat. Od bankructwa Lehman Brothers, do niewypłacalności Grecji, temat był maglowany przez niemal wszystkie media. Programy pompowania gotówki w system, pozwalają gospodarkom się odbudowywać. Ale globalnego zadłużenia nie zmniejszają - wręcz przeciwnie. Dług rośnie. Dług państw, miast, gmin, firm czy ludzi. Tego długu nie da się spłacić.

Załóżmy, że pewnego pięknego dnia dojdziemy do ściany. I umęczone koniecznością spłacania długów gospodarki powiedzą dość. Nie będzie chętnych do pożyczania na spłatę wcześniejszych zobowiązań, a podatki zbierane przez kraje na spłatę długów zduszą chęć do pracy. Staniemy w obliczu sytuacji, w której będzie potrzebna rewolucja w systemie. Jak ona może wyglądać?

Sądzę, że jedną z jej efektów będzie anulowanie długów. Nie wiem czy wszystkich naraz, czy tylko tych państwowych, ale innego wyjścia nie będzie. Na takiej rewolucji zyskają dłużnicy, żyjące ponad stan, a stracą ci, którzy oszczędzali. Niesprawiedliwe? Oczywiście. Ale czy jakieś inne wyjście będzie możliwe?

W takim układzie, dobrym posunięciem w obliczu upadku systemu, może się okazać zadłużenie się. Pożyczyć ile się da, nakupić realnych dóbr i... mieć nadzieję, że system upadnie, a długi zostaną anulowane. Coś podobnego już miało miejsce w Polsce. Ludzie za Gierka zadłużali się na budowę domów. Gdy pod koniec lat 80-tych przyszła hiperinflacja, zadłużenie to zostało spłacone szybko i niemal bezboleśnie. W międzyczasie ludzie, którzy oszczędzali na słynnych książeczkach, mogli sobie nimi co najwyżej podetrzeć tylną część ciała.

Historia lubi się powtarzać.